Terwijl ik een handje goedkope pinda’s neem, kijk ik de groep eens rond. Wat een maffe mix mensen zit hier weer bij elkaar. Een Marokkaanse man, al jaren kind aan huis, vertelt een mop waar hij – zoals gewoonlijk – vooral zelf om moet schaterlachen. Een 75-jarige Amerikaan, die elke week onze planten bewatert, creëert een overstroming op de vensterbank. Intussen wordt de afwas gedaan door een Iraniër die ooit bokskampioen was in zijn land en nu alleen nog voor Jezus wil leven, samen met een Afrikaanse vrouw, die politiecommissaris was maar hierheen moest vluchten omdat ze niet wilde meewerken aan stembusfraude. Kortom, het is weer een onwaarschijnlijke club mensen. En dan heb ik het nog niet eens over de Nederlanders.

Lees verder →